Journal of Research in Personality 41 (2007) 908–916 Kristin D. Neff, Stephanie S. Rude, Kristin L. Kirkpatrick
Współczucie dla samego siebie coraz częściej uznaje się za jeden z filarów zdrowia psychicznego. To praktyka polegająca na traktowaniu siebie z życzliwością, zwłaszcza w chwilach trudnych, oraz na dostrzeganiu, że nasze porażki są częścią wspólnego, ludzkiego doświadczenia. Ważny jest tu również element uważności – umiejętność zauważania bolesnych emocji bez nadmiernego ulegania im.
W badaniu obejmującym 177 studentów sprawdzono, jak ten sposób odnoszenia się do siebie wiąże się z różnymi aspektami dobrostanu i cech osobowości. Wyniki były wyjątkowo spójne: osoby o wyższym poziomie współczucia wobec siebie częściej doświadczały szczęścia, optymizmu, pozytywnych emocji, ciekawości i mądrości życiowej. Łatwiej angażowały się w działanie i charakteryzowały takimi cechami jak ugodowość, ekstrawersja czy sumienność. Jednocześnie rzadziej doświadczały silnych negatywnych emocji i niższej stabilności emocjonalnej (neurotyczności).
Co istotne — współczucie dla samego siebie okazało się jednym z kluczowych zwiastunów zdrowia psychicznego, niezależnie od cech osobowości.