Wpływ medytacji na strukturę mózgu: Mapowanie grubości korowej i obrazowanie tensora dyfuzji
Soc Cogn Affect Neurosci. 2013 Jan;8(1):27-33. doi: 10.1093/scan/nss056. Epub 2012 May 7. Do-Hyung Kang 1, Hang Joon Jo, Wi Hoon Jung, Sun Hyung Kim, Ye-Ha Jung, Chi-Hoon Choi, Ul Soon Lee, Seung Chan An, Joon Hwan Jang, Jun Soo Kwon
Celem przeprowadzonego badania było ustalenie różnic strukturalnych mózgu pomiędzy dobrze dobraną próbą osób długotrwale medytujących i osób niemedytujących. Zastosowano analizę grubości kory całego mózgu na podstawie rezonansu magnetycznego oraz obrazowanie tensora dyfuzji. Badaniu poddano 46 doświadczonych medytujących i 46 ochotników nie poddających się medytacji. Osoby medytujące, w porównaniu z grupą kontrolną wykazały znacznie większą grubość kory w przednich obszarach mózgu, zlokalizowanych w okolicach czołowych i skroniowych, w tym przyśrodkowej kory przedczołowej, kory czołowej górnej, bieguna skroniowego oraz środkowej i wewnętrznej kory skroniowej. Istotnie mniejszą grubość kory stwierdzono w tylnych rejonach mózgu, zlokalizowanych w okolicach ciemieniowych i potylicznych, dolnej korze ciemieniowej, środkowej korze potylicznej i korze tylnej korze obręczy. Ponadto w regionie przylegającym do przyśrodkowej kory przedczołowej, zarówno wyższe wartości frakcji anizotropii i większej grubości kory. Odkrycia te sugerują, że u osób długotrwale medytujących można zauważyć zmiany strukturalne zarówno w istocie szarej, jak i białej.
